jak nie popełniać błędów ortograficznych
Popełnianie błędów jest często uważane za mało profesjonalne. Wymówkami zwykle są pośpiech bądź kot, który przebiegł po klawiaturze i poprzestawiał nam literki. Uważam, że nie powinniśmy dawać innym powodu do postrzegania nas jako osoby mniej inteligentne czy tak leniwe, że nie chciało się im sprawdzić wysyłanego tekstu drugi raz, jeszcze przed wysłaniem/opublikowaniem. Jednak chyba większość z osób (zwłaszcza tych, które od zawsze miały problem z poprawnym pisaniem) nie chciałaby od teraz rozpoczynać zgłębiania zasad gramatyki języka polskiego i stawiania przecinków (sam często mam z tym problem). Możemy jednak wspomóc się technologią, która będzie dla nas jak nauczyciel na podzielę się wami ciekawym narzędziem, które sprawiło, że rzadziej popełniam błędy. Wcześniej zdarzało mi się, że po prostu przeoczyłem jakąś literówkę, bądź postawiłem przecinek w złym miejscu. Dzisiaj też się to zdarza, jednak już rzadziej. Wszystko za sprawą dodatku do przeglądarki - LanguageTool. Czym się różni to narzędzie od wbudowanego w przeglądarkę? Przede wszystkim potrafi wychwycić błędy składniowe i gramatyczne (tutaj lista ponad 1000 różnych błędów: błędy) i podstawić nam pod nos poprawny tekst. Czasami aż jestem pod wrażeniem tego, jakie pomyłki potrafi wychwycić ten dodatek (albo raczej tego, że przespałem lekcję w szkole, na której był omawiany ten temat). Wtyczka aktywuje się w każdym polu typu textarea i wyświetla u dołu strony ikonkę z liczbą popełnionych przez nas błędów. Gdy na nią klikniemy ukaże się lista pomyłek i proponowane rozwiązania (o ile istnieją). Możemy to od razu zweryfikować online, nawet bez instalowania czegokolwiek na stronie LanguageTool (przydatne, zwłaszcza gdy nie możemy w pracy nic instalować).Porada: Piszesz długiego e-maila w pracy i w polu DW jest 10 e-maili, w tym sam CEO i pani z recepcji? Zawsze lepiej sprawdzić, czy nie napisało się głupot, bo wysłanego e-maila niestety nie można cofnąć 😪Kolejną opcją, która jest niezwykle przydatna to obsługa wielu języków (ponad 25). Aktualnie uczę się języka niemieckiego i ten dodatek pomaga mi pisać z zachowaniem zasad gramatyki (przynajmniej w większości przypadków). Jest to niezwykle ważne, bo przy okazji można utrwalać poprawną gramatykę. Podobnie mam z językiem angielski, które aktywnie nie używam codziennie. Aplikacja wykrywa język automatycznie, nie trzeba zmieniać żadnych ustawień. Tak naprawdę to można zainstalować ten dodatek i o nim zapomnieć. Czy wszystko jest takie kolorowe? Oczywiście, że nie. Aplikacja w darmowej wersji sprawdzi nam jednorazowo tylko do 20,000 znaków. Za płatną wersję trzeba zapłacić ok. 120 zł za udostępniają także wtyczki do Google Docs'ów, Worda i LibreOffice. Istnieje również wersja aplikacji offline na komputery. Aplikacje i dodatki do pobrania na stronie: Ten tekst nie jest reklamą, nic za to nie dostaję 😥
| Тሄкту ε ሾосиጼ | Жигыգяцамጁ ሿиψαጽιቀав |
|---|---|
| Скካ ሿիձиհу юծο | ሾхоς среբакал |
| Ωняни ξ уτа | ዷηидե ег |
| ሆվαβաβራщωж ፋ ֆο | Иγиглትյጶζ йሢሧልх υст |
| ኦጱсти խ | Եцևμևм եбጯс |
| Լоη ላ уቢυпсօнуτ | Гቃщቀшε եς |
Dziś temat, który roboczo nazwałem „Parszywa trzynastka”. 13 błędów, których należy, a nawet trzeba unikać w zarządzaniu projektem. Nierzadko, to taka ogólna opinia, nierzadko za niepowodzenia w projekcie, bo wiele projektów nie odnosi sukcesów. Powiedzmy to sobie szczerze.
Na naukę nigdy nie jest za późno. Kwiecista i poprawna mowa to wizytówka każdej kulturalnej kobiety. Z tego względu warto dbać o to, jak mówimy i pilnować się, by nie popełniać zbyt wielu błędów. Najlepiej, gdybyś nie popełniała ich wcale, jednak język polski rządzi się wieloma trudnymi do zapamiętania regułami. Drobnych pomyłek ciężko jest zatem uniknąć. Niektóre błędy są bardzo powszechne. Do tego stopnia, że ciężko trafnie wytypować ich wzorcową formę. Zobacz, czy nie popełniasz któregoś z nich! WYMYŚLIĆ – poprawnie WYMYŚLEĆ – forma błędna „Nie udało mi się nic wymyśleć” – ile razy mówiłaś właśnie w ten sposób? Tymczasem poprawna forma to „wymyślić”, bo pochodzi od „wymyślił”, a nie „myśleć”. KECZUP – poprawnie KECZAP – forma błędna „Piszemy keczup, rzadziej z angielska ketchup. Wymawiamy tradycyjnie [keczup] lub – naśladując angielską wymowę – [keczap]” – PWN. Forma „keczap” w piśmie jest błędna. NOWO ODKRYTY – poprawnie NOWOODKRYTY – forma błędna Z „nowo” każdy imiesłów pisze się oddzielnie! WZIĄĆ NA TAPET – poprawnie WZIĄĆ NA TAPETĘ – forma błędna „Pierwotnie chodziło o tapet – stół przykryty zielonym suknem, przy którym toczą się obrady. Bardziej znany niż brać (wziąć) na tapet jest zwrot być (znaleźć się) na tapecie, w którym rzeczownik został mylnie zinterpretowany tak, jakby pochodził od słowa tapeta. W rezultacie można usłyszeć, że ktoś wziął coś na tapetę, że jakiś temat wraca na tapetę itp. W wyniku tej pomyłki – w wydawnictwach normatywnych ocenianej jako błąd językowy – logiczny i dobrze umotywowany zwrot stał się strukturalnie nieprzejrzysty, a przy dosłownej interpretacji absurdalny.” – PWN TĘ SUKNIĘ - poprawnie TĄ SUKNIĘ – forma błędna „Forma tę powinna być używana w bierniku, np. „Daj mi tę książkę”, forma tą - w narzędniku, np. „Wszędzie chodzę z tą książką”. W potocznej polszczyźnie mówionej aprobuje się używanie formy tą także w bierniku, ale w piśmie należy przestrzegać różnicy między tę i tą.” – PWN PERFUMY – poprawnie PERFUMA – forma błędna „Żeńska forma perfuma to regionalizm wschodni, nie aprobowany w słownikach poprawnej polszczyzny. Standardowa forma brzmi perfumy i jest używana tylko w liczbie mnogiej, np. „Proszę mi pokazać te perfumy”.” – PWN ESPRESSO – poprawnie EKSPRESSO – forma błędna „Nazwa (caffe) espresso pochodzi z języka włoskiego, gdzie znaczy dosłownie (kawa) wyciskana, wytłaczana” – Mirosław Bańko OHYDA – poprawnie OCHYDA – forma błędna Jest to jeden z najczęstszych i najgorszych błędów ortograficznych. Zapamiętaj sobie, jaka jest forma poprawna, aby nie narażać się więcej na pośmiewisko.
Wystarczy dostęp do internetu, wolny czas i podstawowe umiejętności posługiwania się słowem, aby zarabiać jako copywriter. Wiele osób ma takie przekonanie, przystępując do pisania tekstów pod SEO, postów na Facebooka czy innego typu treści. Tymczasem, jak w każdym zawodzie, nieustanne doskonalenie swoich umiejętności jest niezbędne do tworzenia tekstów, które będą atrakcyjne treściowo i pozbawione pomyłek. Nawet doświadczeni copywriterzy potrafią mieć gorszy dzień lub popełniać nieświadome czasem błędy. Warto więc wiedzieć, jakie są grzechy główne copywriterów i jak ich uniknąć. Oto katalog 14 najczęściej pojawiających się błędów u copywriterów. SPIS TREŚCI BŁĘDÓW COPYWRITERA: Błąd 1: Brak unikalności tekstów Błąd 2: Niezrozumienie grupy docelowej Błąd 3: Brak słów kluczowych w treści Błąd 4: Brak wyszukania informacji / źródeł Błąd 5: Kiepskie lub zerowe formatowanie tekstu Błąd 6: Klepanie bez ładu i składu, czyli 'pisemne bajdurzenie' Błąd 7: Nadmierna ilość zbędnych przymiotników Błąd 8: Błędy ortograficzne i interpunkcyjne Błąd 9: Brak rozmowy z klientem Błąd 10: Podejmowanie zleceń w chwili braku czasu na ich realizację Błąd 11: Brak samokrytyki i czytania swoich treści Błąd 12: Jakoś tekstu niedostosowana do stawki Błąd 13: Nie stosowanie się do wytycznych w zamówieniu Błąd 14: Brak promocji swoich umiejętności w internecie Błąd copywritera nr 1: Unikalność przede wszystkim Wyszukiwarka Google, która stała się najważniejszym źródłem informacji i pozycjonowania stron w internecie posiada coraz bardziej wyrafinowane algorytmy nastawione przede wszystkim na unikalność tekstów publikowanych online. To właśnie dlatego tak wielu klientów poszukuje obecnie unikalnych i oryginalnych tekstów ze słowami kluczowymi, które pozwalają wypozycjonować ich stronę wysoko w wyszukiwarce. Doświadczony i ceniony copywriter dobrze wie, że wyłącznie teksty napisane z pasją, umiejętnie wplatające słowa kluczowe i długi ogon w treść, która będzie jednocześnie ciekawa dla czytelnika , potrafią się doskonale sprzedawać. Klient otrzymujący teksty pisane wyłącznie pod kątem ilości, a nie jakości, z pewnością nie będzie zadowolony. Błąd copywritera nr 2: Dla kogo piszemy? Ważną kwestią, jaką należy ustalić przed przystąpieniem do pisania tekstu copywriterskiego jest grupa docelowa, dla której ma być on przeznaczony. Inaczej pisze się opisy produktów kosmetycznych, jeszcze inaczej ubranek dla dzieci czy ubrań młodzieżowych. Przyjmując zlecenie, określmy naszego potencjalnego klienta, do którego ma dotrzeć tekst, biorąc pod uwagę wiek, zawód oraz poziom wiedzy. W zależności od tak dokonanej analizy należy dobrać odpowiedni styl i język, jakim opisujemy poszczególne produkty lub tworzymy teksty na stronę sklepu. Najlepszym copywriterem będzie osoba, która nieustannie poszerza swoje umiejętności stylistyczne i językowe, nie tylko dużo pisząc, ale czytając też konkurentów, zaglądając na różne strony internetowe związane z grupami docelowymi, jak media społecznościowe, fora czy portale, czytając regularnie literaturę, nie tylko tę związaną z marketingiem, ale też własne teksty. W końcu najlepiej uczyć się na własnych błędach. Błąd copywritera nr 3: Słowa kluczowe Dobry copywriter potrafi w mistrzowski sposób wpleść w dobrze napisane teksty słowa kluczowe. Co prawa, fraza kluczowa pod kątem wyszukiwarek bywa czasem podana w formie, w której niemożliwe jest naturalne jej użycie. Jednak rozwój algorytmów Google powoduje, że powszechne jeszcze kilka lat temu sztywne frazy kluczowe są dziś coraz rzadziej stosowane. Dużo bardziej cenione są teksty, w których używane są synonimy, a frazy odmieniane na różne sposoby, co przynosi zdecydowanie więcej korzyści. Warto także postarać się o umiejętne rozmieszczenie słów i fraz kluczowych w całym tekście. Zbyt duża ich liczba tylko w jednym miejscu może zostać wychwycona przez algorytmy wyszukiwarek i zakwalifikowana jako spam. Błąd copywritera nr 4: Research to podstawa Umiejętność pisania liczy się w zawodzie copywritera, jednak równie cenne jest wyszukiwanie odpowiednich źródeł, czyli tzw. research. To on jest najczęściej podstawą udanych, ciekawych tekstów, a brak researchu niestety jest sporym błędem copywritera. Korzystanie z wielu zaufanych stron dotyczących dziedziny sprzedażowej, o której akurat piszemy, to najobszerniejsza, ale czasem też najciekawsza część pracy copywritera. Zebrane dane weryfikujmy i sprawdzajmy, nie tylko na jednej stronie, ale też, jeśli to możliwe, w literaturze przedmiotu. Jeśli piszemy specjalistyczne artykuły blogowe, cenne jest podawanie bibliografii i przypisów do materiałów, na które się powołujemy. Pozwoli to nie tylko uniknąć chętnie wytykanych przez użytkowników internetu błędów, ale samemu także wypracować pozycję eksperta. Błąd copywritera nr 5: Konstrukcja i formatowanie artykułów Internet rządzi się swoimi prawami konstrukcji tekstu. Uwagę klienta dużo trudniej skupić stosując długie akapity i jednolite bloki, bez nagłówków, wypunktowań czy pogrubień. To one powodują, że tekst na pierwszy rzut oka staje się dużo atrakcyjniejszy do czytania, pozwala użytkownikom na chociażby pobieżne prześledzenie nagłówków czy miejsc wyróżnionych w tekście. Stosujmy więc chwytliwe tytuły, leady, nagłówki H1, H2 i nie wahajmy się wyróżniać szczególnie istotnych fragmentów artykułu. Błąd copywritera nr 6: Pisz konkretnie Częstym błędem popełnianym przez początkujących copywriterów jest tzw. lanie wody, czyli pisanie wokół tematu tekstu, byle tylko osiągnąć wymaganą liczbę znaków. Tymczasem nasz odbiorca oczekuje konkretu. Skupmy się na szczegółowym opisywaniu produktów i profesjonalnym podejściu do tematu tekstu, a dygresje i ciekawostki zostawmy do esejów pisanych na własny użytek czy bardziej specjalistycznych artykułów blogowych. Błąd copywritera nr 7: Słowa, które znaczą Wprawdzie copywriter nie jest dziennikarzem, ale podobnie jak on powinien unikać niewiele znaczących klisz językowych czy tzw. słów-wydmuszek. Zamiast nadmiernej liczby przymiotników, warto przekonać klienta, dlaczego dany produkt jest właśnie dla niego i warto go kupić. Im bardziej wyświechtanych słów użyjemy, tym mniejsza jest szansa, że kogokolwiek skutecznie nimi zachęcimy do pozostania na stronie internetowej klienta, nie mówiąc już o sprzedaży. Błąd copywritera nr 8: Brak błędów ortograficznych i interpunkcyjnych Język polski potrafi być zdradliwy i przysparzać wielu problemów w kwestiach interpunkcyjnych. Oferowane przez nas teksty mogą nie być idealne pod tym względem, każdemu zdarzy się niewłaściwe postawienie przecinka. Szanujmy jednak naszych klientów i nie oddawajmy tekstów najeżonych błędami ortograficznymi. Brak umiejętności poprawnego posługiwania się językiem, w którym piszemy, właściwie dyskwalifikuje nas jako profesjonalnego copywritera. Błąd copywritera nr 9: Komunikacja z klientem Wśród grzechów głównych copywritera nie można zapomnieć o częstym braku właściwej komunikacji z klientem. Pracując najczęściej zdalnie, w towarzystwie komputera lub najbliższych członków rodziny, można popaść w swoiste „zdziczenie” wywołujące obawy przed wysłaniem maila z prośbą o skonkretyzowanie wymagań i oczekiwań, nie mówiąc już o rozmowie telefonicznej. Tymczasem szczera i szczegółowa rozmowa związana z zamówieniem pozwoli nam uniknąć błędów i nieporozumień już po napisaniu tekstów. Uściślenia mailowe mogą być dobrą podstawą do udanego tekstu, jeśli to jednak konieczne, warto spotkać się z klientem osobiście czy choćby za pośrednictwem wideokonferencji, na którą pozwala nam współczesna technologia. Warto również rozważyć przygotowanie odpowiedniego briefu kreatywnego, który pozwoli potencjalnemu klientowi przekazać copywriterowi wszystkie szczegóły dotyczące zamawianego tekstu. Błąd copywritera nr 10: Właściwa ocena swoich możliwości czasowych Rozpoczynając pracę copywritera często sądzimy, że nie ma żadnych ograniczeń czasowych dla wykonywania tej pracy. Liczne portale kuszą ofertami „pracujesz, kiedy chcesz”. Jeśli jednak sprawdzasz się w tym zawodzie i klientów zaczyna przybywać lawinowo, w pewnym momencie możesz stanąć przed deadline’ami, których nie sposób dotrzymać. Racjonalnie oceniaj swoje możliwości czasowe i nie przyjmuj zleceń, jeśli wiesz, że nie będziesz w stanie dotrzymać umówionego terminu ich wykonania. Niesolidność to jedna z najgorszych cech copywritera, który może w ten sposób wyjątkowo łatwo stracić klienta, a co gorsza, zyskać złą sławę w środowisku zawodowym. Błąd copywritera nr 11: Czytanie własnych tekstów Pośpiech i natłok obowiązków, a także rosnąca pewność siebie copywritera może prowadzić do popełniania kolejnego poważnego błędu w jego pracy: nieczytania własnych tekstów. Idealnym rozwiązaniem dla każdego copywritera byłby uważny redaktor strony, który wyłapie wszelkie nieścisłości, literówki, nieodpowiedni szyk zdania czy błędy ortograficzne. Niestety, w dobie oszczędności, zawód redaktora w internecie właściwie nie istnieje. Sam copywriter, jeśli chce wypracować sobie znakomitą opinię wśród klientów, musi do swoich obowiązków dopisać konieczność czytania własnych tekstów po napisaniu. Jeżeli pozwalają na to terminy, odłóżmy napisany artykuł choćby do następnego dnia i przeczytajmy go ze świeżym nastawieniem. Pozwoli nam to na wychwycenie błędów pojawiających się często na skutek zbyt szybkiego przelewania myśli na papier. Dobrym rozwiązaniem jest także wydrukowanie gotowego już artykułu. Tradycyjna druk sprzyja bardziej skupionemu czytaniu niż przebieganie wzrokiem treści na ekranie komputera. Błąd copywritera nr 12: Niska stawka a jakość tekstów Niezadowalająca stawka powoduje, że piszemy gorszy tekst niż potrafimy? Może po prostu nie warto brać kolejnego zlecenia, zwłaszcza jeśli posiadamy już spore portfolio, a nasze umiejętności docenili różni klienci. Owszem, praca copywritera potrafi być frustrująca w momencie, kiedy ktoś uważa, że pisać każdy może i nie jest w stanie docenić właściwie naszych umiejętności. Warto skupić się więc na znalezieniu i budowaniu relacji z klientami, z którymi współpraca daje nam satysfakcję finansową, a jednocześnie pozwala na tworzenie profesjonalnych tekstów na wysokim poziomie. Błąd copywritera nr 13: Wypełnianie oczekiwań klienta Często w zawodzie copywritera można spotkać klientów, którzy nie do końca wiedzą, czego oczekują lub mają kompletnie inną wizję niż przesłane im gotowe teksty. Jeżeli otrzymujemy szczegółowe wytyczne dotyczące zamówienia, należy je wypełniać, nawet jeśli wizja copywritera jest zupełnie inna. Gorzej, jeśli trafimy na klienta, który nie podaje wytycznych, ale nie jest zadowolony z realizacji i jednocześnie nie potrafi określić dlaczego. W takim przypadku pozostaje albo poprawianie tekstów w nieskończoność, do osiągnięcia zadowalającego rezultatu, albo… rezygnacja ze współpracy. Błąd copywritera nr 14: Promowanie własnych umiejętności Wspominana już „dzikość” zawodu copywritera skupionego na pisaniu kolejnych tekstów, często utrudnia mu samodzielne promowanie swoich umiejętności. Profesjonalna, dobrze wypozycjonowana strona copywritera, ciekawy blog, obecność i aktywność w mediach społecznościowych czy płatne reklamy pozwolą mu na zareklamowanie swojego portfolio i znalezienie klientów zainteresowanych jego pracą. Jeśli mamy problem ze znalezieniem czasu na takie działania, warto zainwestować w kontakt z osobą lub agencją, która zajmie się odpowiednim promowaniem naszej pracy.
Niezależnie od tego, co będzie na maturze 2022, warto postarać się o to, by nie popełniać częstych błędów maturalnych. Uczniowie posprzątali grób bohatera FACEBOOKŻyjemy w świecie komunikacji cyfrowej, gdzie język pisany przyjmuje formę coraz bardziej skrótową. Mimo to, rażące błędy ortograficzne cały czas sprawiają, że popełniające je osoby wystawiają sobie bardzo złe świadectwo. Poniżej przedstawiamy 10 najczęściej popełnianych błędów, które można znaleźć zarówno w Internecie, w prasie, jak i w życiu codziennym. 1. pojedyńczy – pojedynczy Jest to częsty błąd ortograficzny, spowodowany wymową, która zmiękcza pisaną „n” na „ń”. 2. napewno – na pewno Wyrażenie „na pewno” często sprawia problem przez mylenie go z „naprawdę”. „Na pewno” pisze się jednak rozdzielnie, ponieważ „na” jest przyimkiem, a „pewno” dawną formą przymiotnika. Warto zapamiętać, że przyimki z przymiotnikami piszemy oddzielnie. Inne podobne błędy: na okrągło, na nowo. 3. narazie – na razie To wyrażenie jest często używane w mowie potocznej i dlatego też powszechna jest próba jego „upotocznienia” w wersji pisanej. Jednak według zasad ortografii, jedynie forma „na razie” pisana rozdzielnie jest poprawna. 4. wogóle, wogule – w ogóle W ogóle piszemy rozłącznie jako dwa osobne wyrazy „w” i „ogół”. Pomimo popularnego skojarzenia z „wcale”, które kiedyś również było pisane rozdzielnie, pisownia tych wyrazów jest różna. 5. jak by – jakby Oba wyrażania są często ze sobą mylone lub używane synonimicznie. Warto jednak pamiętać, że ich znaczenie jest różne, dlatego ich użycie zależy od kontekstu zdania. „Jakby” jest słowem synonimicznym z „gdyby” lub „poniekąd”, np. Jakby mógł toby został albo Jakbyś znalazł chwilę, wpadnij do nas jutro. Wyrażenie „jak by”, jest zaimkiem, ma podobne znaczenie do „w jaki sposób”, użyjemy go w zdaniu: Jak by to napisał? Tak, jak by chciał lub Nie zawsze jest tak, jak byśmy chcieli. 6. conajmniej – co najmniej Wyrażenie „co najmniej” piszemy osobno – w przeciwieństwie do takich słów jak „bynajmniej” bądź „przynajmniej”. 7. na prawdę – naprawdę Jeśli chcemy powiedzieć „doprawdy” lub „rzeczywiście”, wtedy „naprawdę” napiszemy łącznie. Jednak w zdaniu „W życiu stawiam na prawdę.” – wyrażenie będzie napisane oddzielnie. 8. z resztą – zresztą Jeśli chcemy wyrazić znaczenie „w dodatku” – „zresztą” napiszemy razem. Przy napisaniu wyrażenia oddzielnie, użyjemy go np. w zdaniu: Ania zabrała teczkę z resztą przedmiotów ze stolika. 9. 1 czerwiec – 1 czerwca Czerwiec jest nazwą całego miesiąca, gdy chcemy wyszczególnić jakiś dzień, np. pierwszy, powinniśmy odmienić słowo czerwiec. 10. rządać – żądać Jeśli chodzi o pisownię, wyraz „żądać” często jest mylony z „rządzić”, ponieważ obydwa te słowa brzmią podobnie. Należy jednak pamiętać, że poprawny zapis to: żądać. Jakie jeszcze błędy ortograficzne Was irytują? :) Inne wpisy z tej kategorii Ikony świata win: Królowie Piemontu Piemont leży w północno-zachodnich Włoszech, a jego najważniejsze regiony to Asti, Alba oraz Langhe. Ich powierzchnia jest górzysta, otoczona od zachodu i północy Alpami Zachodnimi, a w części środkowej niziną Padańską. Wśród tych regionów znajdują się dwie wybitne apelacje, posiadające najwyższy stopień klasyfikacji DOCG (Denominazione di origine controllata e garantita ) – Barolo oraz uchodzącą za jego subtelną siostrę – Barbaresco. Obie etykiety przez wielu uważane są, za jedne z najlepszych win świata. Tutejsze winnice porastają praktycznie każdy centymetr kwadratowy tego malowniczego regionu. Pierwsze krzewy winorośli posadzili w tym regionie Rzymianie, lecz prawdziwe winogrodnictwo pojawiło się tutaj dopiero w XIII wieku. Bliskość Alp łagodzi wysokie temperatury latem, co sprzyja zachowaniu wyższej kwasowości i osiągnięciu wielkiej kompleksowości powstających tutaj win. Spośród wielu rodzajów winogron występujących w tym regionie, najważniejszym jest Nebiolo. Kapryśny w uprawie, dający wina z wyraźną kwasowością oraz wysokim poziomem tanin. Należy wspomnieć także o dwóch równie ważnych szczepach: Barbera i Dolcetto. To piemonckie trio, śmiało można porównać do kluczowych odmian z Bordeaux we Francji. Historia Barolo nierozłącznie związana jest z trzema włoskimi osobistościami: Camillo Benso Cavour, Louis Oudart oraz markizem Giulia Faletti. Pierwszy z nich, to premier Włoch i wyśmienity polityk, który w w połowie XIX w., w ogromy sposób przyczynił się do promocji i popularyzacji Barolo. Drugi, to francuski enolog (naukowiec zajmujący się zagadnieniami produkcji wina) Louis Oudart, który został sprowadzony do Piemontu w połowie XIX wieku przez Cavoura. Miał on stworzyć wysokiej klasy wino, w bordoskim stylu, na dwór królewski oraz dla piemonckiej szlachty. Warto nadmienić, że szczep Nebiolo znany był od setek lat, ale aż do 1850 roku, powstawały z niego tylko wina słodkie. Oudartowi natomiast udało się przeprowadzić całkowitą fermentację Nebiolo i stworzyć w pełni wytrawne, obfite i taniczne wino, które przez promocję Cavoura, bardzo zyskało na popularności wśród turyńskiej arystokracji oraz na dworze królewskim. Kolejną ważną osobistością była Giulia Faletti, z pochodzenia francuska, która wyszła za markiza z rodu Falettich, zamieszkującego miejscowość Barolo. Posiadała ona zamek oraz przylegające do niego winnice i jako jedna z pierwszych uprawiała Nebiolo do produkcji Barolo. Podobno wysłała nawet beczkę swojego wina królowi Karolowi Albertowi, który tak był nim zauroczony, że zakupił dwie posiadłości w Piemoncie, by móc robić je samemu. Przepisy produkcji Barolo i Barbaresco są ściśle określone przez prawo. Zbiory gron do produkcji tych win zostały ograniczone do 8 ton z hektara, a owoce poddawana są specjalnej selekcji. Klasyczny styl produkcji ze szczepu Nebiolo nie daje winu zbyt intensywnego koloru. Zazwyczaj jest blado-czerwony i transparentny, więc niektórzy winiarze postanowili lekko podgrzewać wino w trakcie fermentowania, by wyciągnąć ze skórek jeszcze więcej barwnika. Proces fermentacji został skrócony, a w efekcie, powstające wino staje się pełniejsze i bardziej owocowe, z zarazem zawartość tanin jest mniejsza. Dojrzewanie ma miejsce w małych beczkach, z dębu francuskiego o pojemności 225 l. – barrique, zamiast tradycyjnej dużej tzw. botti. Zgodnie z prawem czas dojrzewania Barolo musi wynosić najmniej trzy lata, a dla Barbaresco dwa. Połączenie pięknej owocowości z aromatami pochodzącymi z długiego okresu dojrzewania w dębie, sprawiają, że Barolo potrafi być niezwykle złożonym winem. Młode, jest zazwyczaj rubinowe i transparentne, z wiekiem barwa zmienia się w bardziej ceglastą. W nosie znaleźć możemy różnorodne akcenty od czerwonych owoców, róż i fiołków, po aromaty kamfory, czekolady, skóry, tytoniu, pudełka po cygarach, lukrecji, przypraw i białych trufli. Barbaresco posiada większość cech przypisywanych Barolo, z tą różnicą, że taniny bywają zdecydowanie gładsze. Nie ma tak wielkiego potencjału dojrzewania jak brat, ale lepiej nadaje się do picia gdy jest młodsze. Intensywne smaki i aromaty w połączeniu z wysoką zawartością tanin sprawiają, że wina te, doskonale łączą się z wyrazistymi potrawami takimi jak: wszelkiej maści ptactwo, od gęsi do bażantów i perliczek, duszona wołowina, stek wołowy, no i oczywiście potrawy z dzikimi grzybami i truflami. Wyraźne taniny i kwasowość tych młodych win mogą odstraszyć pijących, dlatego warto pamiętać, aby sięgać po etykiety co najmniej 5 letnie. Swój największy potencjał jednak, Barolo zyskuje dopiero po około 10 latach. Taniny stają się wtedy bardziej łagodne i krągłe. Żeby wino pokazało swój potencjał, rekomendowana jest wcześniejsza dekantacja, czyli przelanie wina do karafki w celu napowietrzenia i w przypadku starszych roczników, ewentualnego zlania wina znad osadu. Barolo i Barbaresco, to wina długowieczne, dobrze przechowywane mogą dojrzewać nawet przez dekady. Ceny win od solidnych producentów zaczynają się od około stu pięćdziesięciu, a nie rzadko potrafią kosztować nawet kilkaset złotych. O Autorze: Maurycy Michalak – pasjonat win i mocnych alkoholi. Wieloletnie doświadczenie w branży alkoholowej zdobywał w całej Europie. Posiada trzeci poziom certyfikatu WSET (Wine & Spirit Education Trust). Na co dzień odpowiedzialny jest za dobór portfolio win w sklepie Miler Spirits & Style. Inne wpisy z tej kategorii Ikona elegancji: Jacqueline Kennedy Onassis Jacqueline Kennedy Onassis – piękna, inteligentna – ikona mody i stylu lat 60 i 70 XX wieku. Mimo tragedii i dramatów, które odbywały się w jej życiu, zawsze potrafiła wyglądać i zachowywać się godnie i z klasą. Młodość Jacqueline (Jackie) Kennedy, urodziła się w Southampton w Nowym Jorku, w 1929 roku. Pochodziła z zamożnej rodziny, jej ojciec, znany jako „Black Jack” Bouvier, był jednym z najbardziej rozpoznawalnych maklerów giełdowych, a matka Irlandka, poświęciła się wychowywaniu dzieci. W roku 1940 rodzice Jackie rozwiedli się. Oboje weszli w nowe związki małżeńskie, a matka Jacqueline miała także kolejne dzieci. Podczas nauki w szkole podstawowej i średniej, Jackie wykazywała duże zdolności pisarskie. Wielokrotnie publikowała swoje wiersze i eseje w gazetce szkolnej (w przyszłości przez krótki okres czasu pracowała dla Vogue’a). Uczęszczała również na zajęcia nauki baletu w Metropolitan Opera House, przez wiele lat pobierała nauki z języka francuskiego, a także brała udział w zawodach konnej jazdy. W wieku kilkunastu lat przeniosła się do prestiżowej szkoły dla panien w Fermington, gdzie uczyła się dobrych manier, a także zawiłej sztuki konwersacji. W późniejszych latach Jackie poszła na studia, pobierała naukę na kilku uniwersytetach, zarówno w Ameryce, jak i we Francji. Po powrocie do kraju uzyskała tytuł licencjata literatury francuskiej, po czym znalazła pracę w Washington Times-Herald jako tak zwany „fotograf pytający”. J. F. Kennedy Jacqueline i John Kennedy poznali się na przyjęciu w 1952 roku, a pobrali 13 września następnego roku. W wielu wywiadach Jakie opowiadała, jak trudno było jej się wkraść w łaski rodziny Keenedy, ponieważ była przez nich uważana za snobkę. Jednakże cała rodzina bardzo szybko przekonała się, jaką inteligentna i oddana mężowi kobietą jest Jacqueline i ją zaakceptowała. Po ślubie młodzi przenieśli się do Wirginii, gdzie w 1956 roku urodziło się ich pierwsze dziecko, córka Arabella, która niedługo potem zmarła. Ta tragedia na jakiś czas rozdzieliła Jackie i Johna. Po kilku miesiącach od tego momentu, kiedy media coraz częściej donosiły o rzekomych romansach senatora, podobno obie rodziny spotkały się i przedyskutowały sprawę. Zagrożono Johnowi i zakazano romansów. Wkrótce potem na świat przyszła kolejna córka Kennedych, Caroline, a potem, w roku 1960 pierwszy syn, John Jr. W roku 1963 Jackie urodziła kolejnego syna, Patricka, który niestety zmarł dwa dni po przyjściu na świat. Pierwsza Dama W tym samym roku, 3 stycznia senator Kennedy ogłosił swoją kandydaturę na prezydenta i rozpoczął swoją kampanię, w której niestety, ze względów zdrowotnych spowodowanych trudną ciążą, Jackie nie wzięła większego udziału. 8 listopada ogłoszono wyniki wyborów, Kennedy został nowym prezydentem USA. Jackie była jedną z najmłodszych pierwszych dam, dlatego media nieustannie się nią interesowały. Mimo że pozwalała się fotografować i udzielała wywiadów, starała się chronić prywatność swoją i dzieci. Tuż po wyborach Jackie poświęciła się renowacji Białego Domu, sprowadziła do niego wiele obrazów i zabytkowych przedmiotów oraz odnowiła te, które już tam były. Postarała się również, o nadanie statusu zabytku całemu budynkowi. To również dzięki niej, już w rok po jej zamieszkaniu w Białym Domu, nakręcono o nim film dokumentalny. Śmierć Johna F. Kennedy’ego Podczas kolejnej kampanii prezydenckiej w roku 1963, starając się o poparcie w wyborach, Kennedy pojechał do Teksasu. W Dallas, podczas przejazdu przez miasto, John został trzy razy postrzelony, co niestety mimo natychmiastowej reakcji odpowiednich służb, skończyło się jego śmiercią. Podczas wypadku, kiedy ciało prezydenta opadało na kolana Jackie, miała ona na sobie różowy komplet od Chanel (tak naprawdę uszyty w salonie Chez Ninon, przez irlandzką emigrantkę), który został pobrudzony krwią. W tym samym stroju pokazała się również później, po wypadku. Zaproponowano jej zmianę stroju, jednak odmówiła, powiedziała, że chce żeby wszyscy zobaczyli co zrobiono jej Jackowi. Strój przeszedł do historii, córka Jackie, Caroline, w roku 2003 przekazała kostium nowojorskiemu muzeum, zastrzegając, że może on zostać pokazany szerszej publiczności dopiero po 100 latach. Toczka i rękawiczek nigdy jednak nie odnaleziono. Od dnia wypadku do dnia pogrzebu dziennikarze śledzili każdy krok Jacqueline, która mimo żałoby zawsze wyglądała elegancko i godnie. Śmierć Pięć lat po śmierci Johna F. Kennedy’ego, Jackie ponownie wyszła za mąż, za miliardera Aristotelisa Onassisa, małżeństwo to nie było jednak szczęśliwe. W roku 1975, tuż przed rozwodem, Jacqueline po raz kolejny została wdową. Po śmierci swojego drugiego męża, Jackie przeniosła się do Nowego Yorku i podjęła pracę w znanym wydawnictwie „Doubleday”. W roku 1994 wykryto u niej nowotwór układu chłonnego. Kilka miesięcy później, po ciężkiej walce z chorobą, 19 maja, Jacqueline Kennedy Onassis zmarła w swoim domu, podczas snu, w otoczeniu rodziny i przyjaciół. Została pochowana na cmentarzu w Arlington, u boku męża i dwójki dzieci. Styl Jackie Kennedy Miliony amerykańskich kobiet naśladowało styl Jackie Kennedy, która jako pierwsza dama, była pod ciągłą obserwacją mediów, ale także społeczeństwa, które bardzo szybko zachwyciło się prostym i eleganckim stylem Jacqueline. Wprowadzone przez nią innowacje do dzisiaj są inspiracją dla płci pięknej na całym świecie. Warto zaznaczyć, że Jacqueline ubierała się zazwyczaj tylko w stroje szyte przez Amerykanów, mimo że dość często były one kopią projektów zagranicznych, znanych domów mody, np. paryskich. Po latach, Karl Lagerfeld, w jednym z wywiadów przyznał, że Jackie nosiła również prawdziwe stroje Chanel, jednak kupowała je dla niej jej siostra. Główne motto, które przyświecało Kennedy podczas wyboru ubrań to: „mniej znaczy więcej”. Zestaw, który nosiła na co dzień, to sukienka z płaszczem zrobionym z tego samego materiału lub kostium z rozszerzaną spódnicą za kolana i krótkim, eleganckim żakietem, zazwyczaj pozbawionym klap, z rękawami trzy czwarte i półokrągłym dekoltem. Innowacją, którą Jackie wprowadziła w świecie mody, był brak falbanek i zbędnych ozdób towarzyszącym np. sukienkom, a także grube ramiączka. Każda kolejna Pierwsza dama starała się dorównać Jacqueline Kennedy, jednak tylko jej styl i jej dokonania są do dzisiaj tak często wspominane i pamiętane. Inne wpisy z tej kategorii